Heee hallo!

In het weekend van 6, 7 en 8 november zijn Demi, Ilse, Nina en ik naar Beyin gereisd. De reis duurde lang, omdat we een lange overstap hadden in Takoradi, maar rond half 6 's avonds kwamen we aan bij Beyin Beach Resort. Een super mooie plek met hutjes op het strand. Op zaterdagochtend zijn we naar Nzulezu vertrokken. Dit is een dorp op palen en je kon er alleen met de kano komen. De kanotocht was echt schitterend. Je zag alles weerspiegelen in het water. Het dorp zelf was ook heel bijzonder. In het dorp wonen ongeveer 500 mensen en ze hadden er van alles. Een kerk, basisschool en winkeltjes. Toen we weer in Beyin aankwamen waren we totaal over verhit en hadden onmiddelijk een duik in de zee nodig. Van de eigenaar van het resort mochten we een surfplank lenen en Ilse heeft ons toen surfles gegeven, aangezien zij al kan surven. Super leuk, maar wel erg moeilijk. Na deze heerlijke duik zijn we naar Cape three points vertrokken. Dat is het aller zuidelijkste punt van Ghana. We verbleven in bamboehutjes op Escape Three points. Dit bleek heel afgelegen te liggen en toen in the middle of nowhere de auto stuk ging schrokken we wel even. Het begon al donker te worden dus we dachten fijn hier staan we nog wel even. Gelukkig kwam er net een andere taxi voorbij die ons mee nam, want die ging ook naar escape three points. Op zondag hebben we een tour naar de vuurtoren gemaakt. Super mooi uitzicht hadden we daar. Echt genieten. Helaas hebben we geen walvissen gespot, maar het was alsnog genieten. we hadden ook nog cocosnoten uit de boom geslagen omdat we dorst hadden. Het was een ontspannen en leuk weekend.

Op maandag begon de gewone week weer, maar deze was wat heftiger dan normaal. Voor het eerst heb ik het verdriet van de mensen hier gevoeld. We zijn er achter gekomen dat het hier niet allemaal eerlijk verloopt. Zo krijgt de baas van het weeshuis wel erg goed betaald.. En onze huismoeder (die door de baas wordt uitbetaald) totaal niet. Ze zit er helemaal doorheen en wil hier weg. Ze verdient 200 cedi (50 euro) in de maand en dan werkt ze 7 dagen in de week van 5uur sochtends tot 10 uur savonds. Wij proberen haar op zoveel mogelijk momenten te steunen en gelukkig heeft ze ons in vertrouwen genomen. Vandaag vertelde ze dat ze dankzij de geld bijdrage van ons (vooral Conny en Evelyn!) eind van deze maand weg kan gaan!

Ook zijn we er achter gekomen dat de jongens hier echt een moederfiguur missen. Zelfs de wat oudere jongens komen soms om aandacht vragen en zolang wij hier zijn is dat prima te regelen. Met de vrijwilligers en Hettie de social worker hier hebben we besloten dat er een huismoeder voor de jongens moet komen die net als bij de meisjes voor de kleinste jongens zorgt en de kamers en kleren schoonmaakt. Nu doen wij dit namelijk voor ze. We zijn nu bezig met het zoeken en financieren van een huismoeder.

Als laatste zijn we ook druk bezig met het regelen van een speciaal need mum. Dit is een huismama die 2 tot 3 keer in de week langs zal gaan komen om de kinderen met speciale behoeften te begeleiden en ook de huismoeders tips te geven. Het gaat hierbij om een kindje met autisme, kindje dat niet kan praten, een getraumatiseerd kindje (6 jaar lang mishandeld geweest) en ook voor kindjes met een lichamelijke handicap. We zijn nu het kosten plaatje aan het samenstellen samen met Hettie, Grace (de baas van de school, die ook alle gegevens van de kinderen heeft). We krijgen ook nog hulp van Tamara uit Nederland, die al 2500 euro heeft ingezameld voor een special need mum, en van Inge. Inge heeft geregeld dat de special need mum een opleiding krijgt bij hand in hand (een weeshuis speciaal voor gehandicapten kinderen). Ik hoop dat het allemaal gaat lukken. We hebben er deze week nog een gesprek over bij Grace en Hettie.

Dan heb ik deze week ook nog het ziekenhuis mogen bezichtigen. Niet voor mij maar voor 1 van de kinderen. Hij had malaria en moest daarvoor naar het ziekenhuis. Hij was de 5e deze week waarbij malaria is ontdekt. Gelukkig maken alle kinderen het nu goed!

Heel wat zorgen en geregel deze week, maar gelukkig kwamen afgelopen zaterdagochtend mijn opgestuurde dozen met kleren uit Nederland aan. Het is zoveel dat we zaterdag op weg naar het strand 2 volle tassen hebben uitgedeeld bij de huisjes waar we langs kwamen. Dolgelukkig waren ze allemaal! Zelfs de kindjes die niks kregen waren blij met 'papa's nieuwe blouse'. Op de terugweg van het strand werden we nog geroepen om ons nogmaals te bedanken. Zo bijzonder hoe gelukkig ze worden van een afgedragen truitje.

Vandaag hebben we afscheid genomen van Conny en Evelyn. Mijn tijd in mums care zit er ook helaas al weer bijna op. Demi en ik vertrekken namelijk 24 november naar het noorden om daar tot 9 december in een weeshuis te helpen. Vervolgens zullen we op de terugweg nog langs Hand in Hand gaan. Het weeshuis voor gehandicapten. Dit weeshuis is door Nederlanders opgericht.

Dat was me wel weer een week zeg!

Knuffel X