Hoi!

Hier een nieuw berichtje van mij vanaf het noorden van Ghana.

Demi en ik kwamen na een lange busreis aan in Wulugu. De busreis zelf viel gelukkig reuze mee. De wc's onderweg waren daarin tegen een stuk minder grappig, hoewel we er wel hard om hebben kunnen lachen. Het begon met een klein wc hokje waar je gewoon een soort van wild in moest plassen. Ik Demi al inschakelen van oke hoe dan??? Maar goed wat moet dat moet.. De volgende stop was alleen nog net iets erger. Er was een hokje van 3 bij 3 ofzo. Toen Demi en ik naar binnen liepen was er een soort goot waar alle vrouwen super gezellig met elkaar aan het plassen waren. Ik in de stress naar buiten gelopen en Demi heel hard lachen omdat ik alleen maar zei oh no I can't do this! Een paar vrouwen merkte ons op en zagen dat ik het mij niet lukte.. Binnen no time had ik een privé hok; want de Sulminga (blanke, zo noemen ze ons in het noorden) had privacy nodig! Even doorbijten en leven als hier eef! Ik word zeer zeker beter als jou in wildplassen.. (Ik zal geen namen noemen hahah, je weet het zelf wel)...

Maar goed op vrijdag kwamen we aan in Wulugu en na wat slaap zijn Demi en ik een rondje gaan lopen. We kwamen veel ronde buikjes tegen en zagen kinderen zonder kleren of met kleren met gaten. De armoede hier is duidelijk zichtbaar en de meegebrachten kleren komen hier dus heel goed vanpas. Ook zien we overal huisjes gemaakt van klei en waterputten. Voor we willen douche is het dus eerst hard werken om je douche water uit de put te vissen. Wel leuk om het echte leven mee te maken.

Het weekend hebben we doorgebracht in Kinkandina. Samen met zijn 10e achter in een bak van de motor gingen we opweg. Onze huispapa is priester en in Kinkandina werd er een nieuwe kerk geopend en een kindje gedoopt. Groot feest met veel kerk dus. Voor Demi en mij soms iets te veel gehalleluja, maar ook leuk het echte leven mee te maken. Kinkandina is een klein dorpje zonder internet of bereik. Ik was natuurlijk even vergeten te melden aan het thuisfront dat ik uit Wulugu weg ging, dus na terugkomst was ik overladen door bezorgde familieberichtjes haha! Jongens geen zorgen, Afrika is best safe!

Op maandag zijn we voor het eerst naar het weeshuis gegaan. Het weeshuis heet Wuntumha. Het weeshuis heeft alleen een wat andere wending dan wij hadden verwacht. Het weeshuis zelf is in goede staat. Er is een slaapplek voor de kids, ze hebben matrassen, kookspullen, douche plek, wc hokjes (gat) en zelfs klaslokalen. Het weeshuis is alleen niet bruikbaar op het moment, omdat er geen geld is voor een kok, een huismoeder en laat staan om 3 keer per dag eten voor te bereiden. John en Mary (mijn gastouders) hebben Wunthuma opgericht. Ze krijgen helaas niet genoeg geld binnen en besteden al hun laatste beetjes aan het voedsel van de kinderen in het weeshuis. Dit is op het moment maar genoeg om de kinderen 1 keer per dag te voeden met een pan waar wij in Nederland met 5 personen uit eten... De kinderen komen na school en blijven tot het avondeten om toch wat eten binnen te krijgen voor die dag. Sommige slapen bij oma of opa, die eigenlijk niet in staat is om voor ze te zorgen. Sommige slapen bij vreemden en van sommige weten we het niet... Ze komen toch elke dag naar het weeshuis en zijn heel dankbaar met de paar handjes eten die ze krijgen. Zegt genoeg dat ze het thuis waarschijnlijk nog slechter hebben. Toen ze ook nog tijdens het eten kwamen vragen of wij ook nog wat wouden smolt mijn hart. Demi en ik trakteerde de kinderen op een lekker (groot) stuk watermeloen en die gezichtjes laten mij niet meer los!

Toen Demi en ik maandag naar het weeshuis gingen hadden we beiden tranen in onze ogen toen we de harde feiten over het leven hier onder ogen kwamen. De kinderen zwerven maar wat rond bij de klaslokalen, hadden zelfs de klaslokalen al schoongemaakt voor ons. Ze droegen kapotte en vieze kleding en waren dol gelukkig met een lolly die wij ze gaven. Kijk nog maar even bij mijn fotos, naar deze lieve kopjes!

Er is dus overduidelijk hulp nodig voor deze liefdevolle kids! Ik wil mijn best doen om John en Mary te helpen. Samen met Demi en met John en Mary zijn we gaan kijken naar het kostenplaatje van een maand eten voor alle kinderen, zeep, ziekenhuiskosten, een kok en een huismoeder. Rijst is helaas erg duur hier, maar wel noodzakelijk! Al met al gaat het om zo'n 350 euro per maand (260 voor een hele maand 3 keer per dag eten). Verder gaan we kijken naar de mogelijkheden voor een moestuintje en willen kippen aanschaffen voor eieren en eigenlijk kunnen we verder niet meer doen als geld inzamelen voor een huismoeder en een kok. Het voelt stom om te vragen, maar misschien dat je best een klein zak centje kan missen? Zodat de kinderen hier straks 3 keer per dag kunnen eten! Echt alle kleine beetjes zijn welkom.

Voel je vooral niet verplicht, maar als je wil helpen dan kan je een bijdrage sturen naar

NL84RABO0108775119

EEC Tuijtelaars

Met in de omschrijving: Wunthuma Orphanage.

Super bedankt!

Ik stuur graag wat liefde vanaf hier naar het koude Nederland xxxx