Tijd om naar huis te gaan

Hoooi Allemaal,

Voor de laatste keer nog een verhaaltje van mij uit Ghana.

De vorige keer vertelde ik dat Demi en ik een grote financiële bijdrage hebben geleverd aan de reorganisatie van het Wuntumha weeshuis. Uiteindelijk hebben we de slaapzalen afgemaakt en hebben de kindjes donderdagnacht (onze laatste nacht in Wulugu) weer in het weeshuis kunnen slapen. Omdat we de kindjes een leuke laatste avond wouden bezorgen hadden we spaghetti gemaakt. De saus van echte tomaten beviel ontzettend goed en ook kreeg iedereen een flesje frisdrank! 'S avonds hebben we nog super leuk met de kindjes kunnen spelen en hebben we koekjes gegeten met zijn alle. De kindjes in het noorden wachten echt zo rustig op hun beurt voor een koekje. Heel anders als in het zuiden waar alles zo uit je handen werd gegrist haha. We hebben een hele leuke laatste dag gehad en heel fijn dat het ons gelukt is om de kindjes in het weeshuis te laten slapen, dus met een trots gevoel konden we vrijdag afscheid nemen en door met onze reis. Het begin is gezet en in Nederland zullen we verder kijken wat ze in het weeshuis nog nodig hebben.

Vrijdagochtend zijn Demi en ik vroeg vertrokken opweg naar Mole national park. Hier verbleven we tot maandag. We zijn op jeepsafari en op walksafari geweest. Allebei de keren hebben we olifanten kunnen spoten en ook nog van heel dichtbij. Demi en ik hebben allebei afgelopen zomer al meerdere safari's gedaan (demi in Tanzania en ik in Zuid Afrika). Hier hadden we de hele big 5 al gezien, maar toch bleef het super vet toen de olifant achter onze jeep aan ging lopen om ons weg te jagen. 'S avonds kwam de olifant ook nog even opbezoek bij ons huisje. Dat was ook heel bijzonder. Tijdens de walksafari moesten we af en toe ook een klein sprintje trekken, omdat de olifant onze kant op kwam. Demi vond dit, zacht uitgedrukt, niet zo chill. Ik vond het wel leuk om de olifant van zo dichtbij te kunnen bekijken en ons zelf in de bosjes te verstoppen.

Op maandag zijn we vertrokken naar hand in hand. Hand in hand is een organisatie, opgericht door Ineke Bosman (Nederlander), voor gehandicapten. De meeste gehandicapten zijn verstoten door de familie. Hand in hand was echt heel bijzonder! Het is een heel dorp met 100 gehandicapten. Alle gehandicapten zijn ontzettend lief en de caregivers geven liefde en aandacht aan ieder kind. De caregivers hier hebben ieder hun eigen groepje kinderen om voor te zorgen en de gehandicapten noemen de caregiver ook echt mama of papa. Bijzonder om te zien dat deze mensen krijgen wat ze verdienen, want het leven voor deze gehandicapten mensen is in Ghana niet altijd even makkelijk. Op dinsdag hebben Demi en ik een gewone dag in hand in hand meegedraaid. Ontzettend leuk en we hadden meteen al allerlei vriendjes gemaakt! Er heerst heel veel structuur in Hand in Hand. Er is een aparte autisten groep, een arbeid groep, summer school etc. Na rondkijken bij alle groepen besloten we aan te sluiten bij de groep met de kleintjes. Deze mochten eerst spelen (puzzelen, tekenen etc), daarna gingen we muziek maken. En vervolgens kregen ze nog een soort schoolles. 'S middags is er een zwemuurtje voor iedereen. Echt geweldig! Iedereen gaat het water in en je kunt zien dat ze echt genieten. Het was een hele bijzondere dag.

Op woensdag zijn we 's ochtends naar de kintampo watervallen geweest. Deze waren ook erg mooi en we hebben hier een gratis fishspa gekregen van de visjes die in die waterval zaten..

Uiteindelijk zijn we op donderdag avond weer terug in Accra aangekomen waar ik mijn laatste dagen doorbreng.. Heel raar om na 3 maanden mijn avontuur echt af te gaan sluiten. Doei te zeggen tegen Demi waar ik een hele fijne tijd mee heb gehad. Vandaag geniet ik nog maar van mijn laatste dagje zon, voordat ik vanavond het vliegtuig in stap. Het is ontzettend mooi geweest, maar tijd om goodbye te zeggen en ik hoop tot snel Ghana!

Dankjewel voor het volgen van mijn verhalen en voor de bijdrage die ook jullie hebben geleverd voor het weeshuis hier in Ghana. Ik zie jullie snel weer in Nederland!

Dikke knuffel

Sponsoractie uitgaven

Hallo allemaal!

Nadat ik jullie in mijn vorige berichtje om een bijdrage had gevraagd stroomde de bijdrage binnen! Echt ongelooflijk, maar dankzij jullie heb ik 927,50 euro opgehaald! Ik ben jullie echt heel dankbaar en super trots dat jullie allemaal hebben meegeholpen! Natuurlijk schrok ik wel even, want dit hoge bedrag had ik natuurlijk nooit verwacht. Demi had ook nog eens 512 euro opgehaald, dus heel wat geld om te spenderen hier. We zijn samen een goed plan gaan opstellen over wat noodzakelijk is om aan te schaffen.

We hebben een deel van het geld al gebruikt om voor een maand (sommige producten voor 2 of 3 maanden) eten te kopen: mais, bonen, rijst, olie, zout, suiker, groenten (ui, tomaten, paprika) en zelfs wat vis. Verder hebben we emmers gekocht om de kindjes te kunnen douchen, sponsen voor de douche die we op naam gaan hangen zodat ze niet dezelfde hoeven te gebruiken ivm huidziektes die veel kindjes hebben en we hebben eetbakjes gekocht, zodat ze hun eigen bakje hebben nu ze genoeg eten hebben. Nu er weer genoeg eten is, moest er natuurlijk ook een kok worden aangenomen. Die is deze week ook begonnen met werken. Het is een schat van een vrouw en ze helpt goed mee!

Ook hebben we 7 kippen en een haan gekocht, want dit is natuurlijk een investering voor de toekomst. De eitjes kunnen de kinderen nu eten en het vlees later als ze kuikens hebben gemaakt. Eerst moesten we nog een kippenhok maken, want de kipjes moeten zich wel thuis voelen en eitjes leggen op een vaste plek. Het kippenhok hebben we zo gemaakt (laten maken) dat er straks ook schapen in kunnen. Deze zijn een stuk duurder, maar leveren veel geld op. Zo kunnen Mary en John straks ook geld gaan verdienen voor het weeshuis door kippen en schapen te verkopen.

Verder hebben we nog nagedacht over de moestuin. Dit is lastig om zomaar op te zetten. We hebben dus besloten hier nog mee te wachten, maar wel een plan te maken om maïs te gaan verbouwen. Hier heeft John namelijk al verstand van en hij heeft er ook een stuk land voor. De maïs kunnen de kinderen eten en een deel kunnen John en Mary verkopen. Demi en ik zijn er helaas te kort om dit te gaan realiseren, maar goed nieuws 22 december komt Anne (een nieuwe vrijwilliger)! Wij willen met haar bespreken of ze hierin mee kan helpen, want wij hebben het geld nu. In Januari gaan Demi en ik met Danielle afspreken. Danielle heeft Daan Foundation opgericht (kijk maar eens op facebook). Dit is een foundation speciaal voor Wuntumha en het overgebleven geld gaan we dus via Daan Foundation besteden aan salaris, eten voor de kinderen, de moestuin en andere noodzakelijke dingen. Dus geen zorgen al het geld komt op de juiste plek terecht! Had je dus nog willen doneren... Geen zorgen dat kan nog steeds:)

Als laatste hebben Demi en ik ook nog een aantal documenten moeten aanschaffen. Dit was noodzakelijk voor Daan Foundation en hierin wordt alles van het weeshuis bijgehouden. Hiervoor zijn we afgelopen woensdag naar Tamale vertrokken samen met John. We sliepen in Tamale, zodat we 's ochtends vroeg de documenten konden ophalen. Natuurlijk was de man er nog niet en moesten we later terug komen.. De zoon van John heeft ons toen de art markt laten zien. Daarna hebben we ook nog gezwommen. Toen we aankwamen bij het zwembad, lag daar een jonge man te spartelen. Pas toen de zoon van John het water insprong en de man naar de kant trok hadden wij door dat de man aan het verdrinken was. Zwemles is hier niet gebruikelijk.

Afgelopen zaterdag hebben Demi en ik alle kleding uitgedeeld die ik mee had genomen. Ze waren er heel erg blij mee! Soms wel lastig, want als je een kind een te groot shirt geeft gaf het het echt niet meer terug. Want ze passen het echt wel hoor..

Zondags zijn Demi en ik naar Bolgatanga vertrokken met het idee om daar krokodillen te aaien en daarna nog naar een markt te gaan. Na de krokodillen aaien waren we alleen zo moe dat we naar een zwembad zijn gegaan en daar de rest van de dag zijn gebleven. Dit hadden we ook wel echt nodig. We hebben even lekker bij kunnen komen aan het zwembad met frietjes en een burger..

Vandaag zijn we begonnen met het schoonmaken van de kamers. We willen zorgen dat de kamers helemaal af zijn, zodat de kindjes er snel kunnen slapen. Het is heel wat poets en timmerwerk, maar we zijn al een heel eind!

De laatste dagen hier gaan Demi en ik proberen de slaapkamers af te maken. Ook gaan we nog met Mary naar de school waar zij werkt. En als afscheidsmaaltijd willen we weer (net als bij mums care) spagetti gaan maken. Daarna hebben we nog een weekje de tijd om terug naar Accra te reizen en Mole park, de Kintampofalls en Hand in Hand te bekijken. Het komt nu wel heel dichtbij, maar ik vlieg al bijna weer naar Nederland. Heel dubbel, maar stiekem ook weer fijn om lekker naar huis te gaan.

Veel liefs en tot snel allemaal! X

Wunthuma helpen

Hoi!

Hier een nieuw berichtje van mij vanaf het noorden van Ghana.

Demi en ik kwamen na een lange busreis aan in Wulugu. De busreis zelf viel gelukkig reuze mee. De wc's onderweg waren daarin tegen een stuk minder grappig, hoewel we er wel hard om hebben kunnen lachen. Het begon met een klein wc hokje waar je gewoon een soort van wild in moest plassen. Ik Demi al inschakelen van oke hoe dan??? Maar goed wat moet dat moet.. De volgende stop was alleen nog net iets erger. Er was een hokje van 3 bij 3 ofzo. Toen Demi en ik naar binnen liepen was er een soort goot waar alle vrouwen super gezellig met elkaar aan het plassen waren. Ik in de stress naar buiten gelopen en Demi heel hard lachen omdat ik alleen maar zei oh no I can't do this! Een paar vrouwen merkte ons op en zagen dat ik het mij niet lukte.. Binnen no time had ik een privé hok; want de Sulminga (blanke, zo noemen ze ons in het noorden) had privacy nodig! Even doorbijten en leven als hier eef! Ik word zeer zeker beter als jou in wildplassen.. (Ik zal geen namen noemen hahah, je weet het zelf wel)...

Maar goed op vrijdag kwamen we aan in Wulugu en na wat slaap zijn Demi en ik een rondje gaan lopen. We kwamen veel ronde buikjes tegen en zagen kinderen zonder kleren of met kleren met gaten. De armoede hier is duidelijk zichtbaar en de meegebrachten kleren komen hier dus heel goed vanpas. Ook zien we overal huisjes gemaakt van klei en waterputten. Voor we willen douche is het dus eerst hard werken om je douche water uit de put te vissen. Wel leuk om het echte leven mee te maken.

Het weekend hebben we doorgebracht in Kinkandina. Samen met zijn 10e achter in een bak van de motor gingen we opweg. Onze huispapa is priester en in Kinkandina werd er een nieuwe kerk geopend en een kindje gedoopt. Groot feest met veel kerk dus. Voor Demi en mij soms iets te veel gehalleluja, maar ook leuk het echte leven mee te maken. Kinkandina is een klein dorpje zonder internet of bereik. Ik was natuurlijk even vergeten te melden aan het thuisfront dat ik uit Wulugu weg ging, dus na terugkomst was ik overladen door bezorgde familieberichtjes haha! Jongens geen zorgen, Afrika is best safe!

Op maandag zijn we voor het eerst naar het weeshuis gegaan. Het weeshuis heet Wuntumha. Het weeshuis heeft alleen een wat andere wending dan wij hadden verwacht. Het weeshuis zelf is in goede staat. Er is een slaapplek voor de kids, ze hebben matrassen, kookspullen, douche plek, wc hokjes (gat) en zelfs klaslokalen. Het weeshuis is alleen niet bruikbaar op het moment, omdat er geen geld is voor een kok, een huismoeder en laat staan om 3 keer per dag eten voor te bereiden. John en Mary (mijn gastouders) hebben Wunthuma opgericht. Ze krijgen helaas niet genoeg geld binnen en besteden al hun laatste beetjes aan het voedsel van de kinderen in het weeshuis. Dit is op het moment maar genoeg om de kinderen 1 keer per dag te voeden met een pan waar wij in Nederland met 5 personen uit eten... De kinderen komen na school en blijven tot het avondeten om toch wat eten binnen te krijgen voor die dag. Sommige slapen bij oma of opa, die eigenlijk niet in staat is om voor ze te zorgen. Sommige slapen bij vreemden en van sommige weten we het niet... Ze komen toch elke dag naar het weeshuis en zijn heel dankbaar met de paar handjes eten die ze krijgen. Zegt genoeg dat ze het thuis waarschijnlijk nog slechter hebben. Toen ze ook nog tijdens het eten kwamen vragen of wij ook nog wat wouden smolt mijn hart. Demi en ik trakteerde de kinderen op een lekker (groot) stuk watermeloen en die gezichtjes laten mij niet meer los!

Toen Demi en ik maandag naar het weeshuis gingen hadden we beiden tranen in onze ogen toen we de harde feiten over het leven hier onder ogen kwamen. De kinderen zwerven maar wat rond bij de klaslokalen, hadden zelfs de klaslokalen al schoongemaakt voor ons. Ze droegen kapotte en vieze kleding en waren dol gelukkig met een lolly die wij ze gaven. Kijk nog maar even bij mijn fotos, naar deze lieve kopjes!

Er is dus overduidelijk hulp nodig voor deze liefdevolle kids! Ik wil mijn best doen om John en Mary te helpen. Samen met Demi en met John en Mary zijn we gaan kijken naar het kostenplaatje van een maand eten voor alle kinderen, zeep, ziekenhuiskosten, een kok en een huismoeder. Rijst is helaas erg duur hier, maar wel noodzakelijk! Al met al gaat het om zo'n 350 euro per maand (260 voor een hele maand 3 keer per dag eten). Verder gaan we kijken naar de mogelijkheden voor een moestuintje en willen kippen aanschaffen voor eieren en eigenlijk kunnen we verder niet meer doen als geld inzamelen voor een huismoeder en een kok. Het voelt stom om te vragen, maar misschien dat je best een klein zak centje kan missen? Zodat de kinderen hier straks 3 keer per dag kunnen eten! Echt alle kleine beetjes zijn welkom.

Voel je vooral niet verplicht, maar als je wil helpen dan kan je een bijdrage sturen naar

NL84RABO0108775119

EEC Tuijtelaars

Met in de omschrijving: Wunthuma Orphanage.

Super bedankt!

Ik stuur graag wat liefde vanaf hier naar het koude Nederland xxxx

Goodbye mums care

Haallloo!

Onze laatste week was gelukkig niet zo heftig als mijn vorige blog.

Op donderdag 17 november begon ons weekend al. Mijn laatste tripje in Zuid Ghana was naar Volta regio. Samen met Ilse en Nina zijn we afgereisd naar Ho en Hohoe. Demi kon helaas niet mee vanwege haar enkel waaraan ze is geopereerd. We hebben een heel sportief weekend gehad. Op vrijdag zijn we naar het hoogst gelegen dorp in Ghana gegaan en vandaar nog een berg beklommen en een duik in een waterval genomen. Daarna zijn we naar een monkey sanctury geweest waar de aapjes op je sprongen en banaan uit je hand aten. Op zaterdag hebben we de hoogste berg van Ghana beklommen. De mount Afadjato. Echt klimmen was dat, maar na 2 uur stonden we weer beneden en wouden we meer. Onze gids nam ons mee naar een net wat hogere berg in Togo. Dus door de bush bush zijn we de grens super illigaal overgestoken om die berg te kunnen beklimmen. Onze gids was duidelijk niet bekend met het verschil tussen een Ghanese bergbeklimmer en een Nederlandse bergbeklimmer. Deze berg was volgens de gids namelijk gemakkelijker en we zouden het allemaal makkelijk voor 2 uur smiddags redden. In anderhalf uur zouden we de top wel bereiken hoor... Nou na 2,5uur waren we pas boven. Toen nog naar een dorpje in Togo geweest. Heel leuk want het voelde meteen als een ander land. Ze praten frans ipv engels en we moesten geld wisselen. Na de Togaanse (ik weet niet of dat woord bestaat) cultuur te hebben opgesnoven moesten we ook weer terug naar Ghana. Dat betekende dat we de berg weer af moesten. Echt doodeng om die berg naar beneden te lopen. Overal losse stenen en super steil, maar in het donker (en 5 uur later als de gids had gepland) kwamen we gelukkig heel huids aan. Onze gids beklom de berg trouwens gewoon op slippertjes. Echt niet voor te stellen! Op zondag waren onze benen nog vermoeid van de vorige dag, maar zijn we vrolijk weer om half 6 opgestaan om naar de hoogste waterval van Ghana te wandelen. De Wli waterval. De waterval was inderdaad erg hoog en mooi om te zien. Na een lekkere duik waren we ook heel blij om weer terug in de trotro te zitten en onze beentjes omhoog te houden.

Maandag 21 november ging ik voor de laatste keer naar Auntie Alice. Mijn laatste schooldag was echt genieten. 'S ochtends heb ik mijn laatste lessen gegeven als Auntie Eva. We hebben nog flink was sommetjes gemaakt, maar smiddags was het feest. Eerst mocht iedereen een kleurplaat kiezen en inkleuren en vervolgens heb ik van elke kind de hand geverfd en mochten ze hun handafdruk op de muur zetten. Ik sta ook op de muur als Auntie Eva en ook Alice en Joshua staan erop. Iedereen vond het heel leuk. Vervolgens wou Alice een mooi afscheid voor mij maken met veel dansen en liedjes zingen. Ze heeft een filmpje gemaakt voor mij waar iedereen all I want for christmas zingt, omdat ik met kerst niet meer in Ghana ben. Ook hebben we een leuk filmpje voor jana en jeroen gemaakt voor hun verjaardag (22 november). Vervolgens heb ik ijsjes getrakteerd in de klas. Aan de vele knuffels en bedankjes te merken genoten de kindjes optimaal. Na school hebben we alle kleintjes van het weeshuis meegenomen naar het dorp om hun te trakteren op een pannenkoek en drankjes. Daarna hebben we bij het strand nog schelpen gezocht. Dit hebben we ookal met de oudere gedaan en Nina en Ilse gaan zorgen dat ieder kind aan de beurt komt om naar het dorp te gaan.

Op dinsdag was het voor Demi en voor mij echt de laatste dag.. Demi en ik hadden een heerlijk afscheidsmaaltijd voorbereid: spaghetti. Wat een werk om voor 60 kinderen een avondmaaltijd te koken. Letterlijk een dagtaak om alles vers te snijden en voor te bereiden. Trouwens ook om aan alle ingrediënten te komen.. Respect voor Ruth (de kok) die élke dag 3 maaltijden maakt voor alle kinderen. Na onze spaghetti kreeg iedereen een halve sinaasappel. Heel fijn dat de kinderen sinds kort meer groenten en fruit krijgen. Het hemoglobine gehalte van de kinderen was namelijk te laag en daarom hebben wij medicijnen voor de kinderen gekocht op voorwaarde dat het eten ook beter wordt. Hier zien we al direct verandering in. De kinderen krijgen elke dag een halve sinaasappel en dinsdag kwam er voor elk kind een maïskolf binnen. Heel fijn dus. Na onze lekkere spagetthi met voor iedereen een gekookt eitje zijn we gaan dansen en na heel wat knuffelen was het tijd voor de kids om te gaan slapen. Met de vrijwilligers hebben we nog een gezellige laatste avond gehad.

Op woensdag hebben Demi, Ilse, Nina en ik onze voetafdruk (origineel he ipv onze handen) in de dinerroom gezet. En na nog meer knuffelen was het echt echt tijd om goodbye te zeggen. Sommige kindjes waren een stuk stiller en sommige hadden zelfs tranen in hun ogen. Ik vond het een heel raar idee om te vertrekken. Gelukkig was het ook heel leuk om weer bij Tina te zijn. Ik zag de kleine Tina en Seth weer die ik tijdens mijn aller eerste dagen had geholpen met de afwas.

Vandaag zijn we al optijd vertrokken naar de bus. Heerlijk Ghanees vertrok de bus pas 2 uur later als gepland, maar goed we zitten nu in een lekkere aircobus voor de komende 15 uur... Let's go to the north!

Liefs van mij!

Mums voor mums care

Heee hallo!

In het weekend van 6, 7 en 8 november zijn Demi, Ilse, Nina en ik naar Beyin gereisd. De reis duurde lang, omdat we een lange overstap hadden in Takoradi, maar rond half 6 's avonds kwamen we aan bij Beyin Beach Resort. Een super mooie plek met hutjes op het strand. Op zaterdagochtend zijn we naar Nzulezu vertrokken. Dit is een dorp op palen en je kon er alleen met de kano komen. De kanotocht was echt schitterend. Je zag alles weerspiegelen in het water. Het dorp zelf was ook heel bijzonder. In het dorp wonen ongeveer 500 mensen en ze hadden er van alles. Een kerk, basisschool en winkeltjes. Toen we weer in Beyin aankwamen waren we totaal over verhit en hadden onmiddelijk een duik in de zee nodig. Van de eigenaar van het resort mochten we een surfplank lenen en Ilse heeft ons toen surfles gegeven, aangezien zij al kan surven. Super leuk, maar wel erg moeilijk. Na deze heerlijke duik zijn we naar Cape three points vertrokken. Dat is het aller zuidelijkste punt van Ghana. We verbleven in bamboehutjes op Escape Three points. Dit bleek heel afgelegen te liggen en toen in the middle of nowhere de auto stuk ging schrokken we wel even. Het begon al donker te worden dus we dachten fijn hier staan we nog wel even. Gelukkig kwam er net een andere taxi voorbij die ons mee nam, want die ging ook naar escape three points. Op zondag hebben we een tour naar de vuurtoren gemaakt. Super mooi uitzicht hadden we daar. Echt genieten. Helaas hebben we geen walvissen gespot, maar het was alsnog genieten. we hadden ook nog cocosnoten uit de boom geslagen omdat we dorst hadden. Het was een ontspannen en leuk weekend.

Op maandag begon de gewone week weer, maar deze was wat heftiger dan normaal. Voor het eerst heb ik het verdriet van de mensen hier gevoeld. We zijn er achter gekomen dat het hier niet allemaal eerlijk verloopt. Zo krijgt de baas van het weeshuis wel erg goed betaald.. En onze huismoeder (die door de baas wordt uitbetaald) totaal niet. Ze zit er helemaal doorheen en wil hier weg. Ze verdient 200 cedi (50 euro) in de maand en dan werkt ze 7 dagen in de week van 5uur sochtends tot 10 uur savonds. Wij proberen haar op zoveel mogelijk momenten te steunen en gelukkig heeft ze ons in vertrouwen genomen. Vandaag vertelde ze dat ze dankzij de geld bijdrage van ons (vooral Conny en Evelyn!) eind van deze maand weg kan gaan!

Ook zijn we er achter gekomen dat de jongens hier echt een moederfiguur missen. Zelfs de wat oudere jongens komen soms om aandacht vragen en zolang wij hier zijn is dat prima te regelen. Met de vrijwilligers en Hettie de social worker hier hebben we besloten dat er een huismoeder voor de jongens moet komen die net als bij de meisjes voor de kleinste jongens zorgt en de kamers en kleren schoonmaakt. Nu doen wij dit namelijk voor ze. We zijn nu bezig met het zoeken en financieren van een huismoeder.

Als laatste zijn we ook druk bezig met het regelen van een speciaal need mum. Dit is een huismama die 2 tot 3 keer in de week langs zal gaan komen om de kinderen met speciale behoeften te begeleiden en ook de huismoeders tips te geven. Het gaat hierbij om een kindje met autisme, kindje dat niet kan praten, een getraumatiseerd kindje (6 jaar lang mishandeld geweest) en ook voor kindjes met een lichamelijke handicap. We zijn nu het kosten plaatje aan het samenstellen samen met Hettie, Grace (de baas van de school, die ook alle gegevens van de kinderen heeft). We krijgen ook nog hulp van Tamara uit Nederland, die al 2500 euro heeft ingezameld voor een special need mum, en van Inge. Inge heeft geregeld dat de special need mum een opleiding krijgt bij hand in hand (een weeshuis speciaal voor gehandicapten kinderen). Ik hoop dat het allemaal gaat lukken. We hebben er deze week nog een gesprek over bij Grace en Hettie.

Dan heb ik deze week ook nog het ziekenhuis mogen bezichtigen. Niet voor mij maar voor 1 van de kinderen. Hij had malaria en moest daarvoor naar het ziekenhuis. Hij was de 5e deze week waarbij malaria is ontdekt. Gelukkig maken alle kinderen het nu goed!

Heel wat zorgen en geregel deze week, maar gelukkig kwamen afgelopen zaterdagochtend mijn opgestuurde dozen met kleren uit Nederland aan. Het is zoveel dat we zaterdag op weg naar het strand 2 volle tassen hebben uitgedeeld bij de huisjes waar we langs kwamen. Dolgelukkig waren ze allemaal! Zelfs de kindjes die niks kregen waren blij met 'papa's nieuwe blouse'. Op de terugweg van het strand werden we nog geroepen om ons nogmaals te bedanken. Zo bijzonder hoe gelukkig ze worden van een afgedragen truitje.

Vandaag hebben we afscheid genomen van Conny en Evelyn. Mijn tijd in mums care zit er ook helaas al weer bijna op. Demi en ik vertrekken namelijk 24 november naar het noorden om daar tot 9 december in een weeshuis te helpen. Vervolgens zullen we op de terugweg nog langs Hand in Hand gaan. Het weeshuis voor gehandicapten. Dit weeshuis is door Nederlanders opgericht.

Dat was me wel weer een week zeg!

Knuffel X

Feest!

Hallo Allemaal!

Deze week ben ik heel wat keren vrolijk geworden van alle lachende gezichtjes! Op woensdag was Nina namelijk jarig en ze trakteerde watermeloen. Ilse, Demi en ik hadden alle kinderen ook nog een ballon gegeven. In de envelop die ik van Iris had gekregen zaten mooi ballonnen die dus meteen van pas kwamen. 'S avonds hebben we gedanst op muziek. De kindjes hier kunnen goed dansen. Echt grappig om te zien hoe ze hun heupen los gooien. Het was echt een feest, zowel voor Nina als voor de kids. Zie fotos.

In het weekend ging het feest vrolijk door. We zijn met alle kinderen van mums care naar het strand gegaan. Dit ging op zn Ghanees niet meteen goed. We hadden een busje geregeld, want lopen is te ver voor de kleintjes. Met zn 46 zaten we in een kleine trotro, maar na 100 meter stonden we al weer stil. Ja hoor, de bus was serieus kapot. Dus iedereen er weer uit helaas. Gelukkig had de chauffeur een andere trotro gebeld dus binnen een uur zat ik weer met 46 kinderen in de trotro op weg naar het strand. Ik zat met 2 kinderen op mijn schoot voorin en dan naast mij nog 4 andere kindjes. Heerlijk knus en lekker warm was dat zeg. (Je zit nog comfortabeler als je met 5e in een auto slaapt). Gelukkig hadden de kids hier totaal geen moeite mee en ik werd heel vrolijk van die witte tanden als ze lachen! Na dit dagje strand hebben Demi, Ilse, Nina en ik er op zondag nog een dagje strand achteraan geplakt! Na een heerlijke hamburger met frietjes hebben we voor elk kind een schelp gezocht, dus maandag op school heb ik met de klas armbandjes en kettingen gemaakt met de schelpen en strijkkraaltjes. Alice vond het ook heel leuk dat ik dit deed. Waarschijnlijk omdat ze dacht dat ze dan een middag vrij had, want ik heb haar niet meer in de klas gezien. De leerlingen luisterde voor de verandering een keer goed naar mij en er kwamen hele mooie armbandjes en kettingen te voorschijn. Ook heb ik ze allemaal een nieuw potlood gegeven, omdat ze hier op school met wel hele kleine potloden schreven (zie foto).

Helaas is het niet altijd feest met het basic leven hier. Ik ben me al een paar keer rot geschrokken van een muis, maar vorige week kwam Demi schreeuwend maar buiten want er zat een muis in Nina's bed! Dat was het toppunt en we besloten onmiddelijk actie te ondernemen. We hebben de kat van het weeshuis geleend en die heeft lekker bij ons gelogeerd. De volgende ochtend was minder prettig voor Nina, aangezien de kat in haar bed had gepoept. De geur houdt de muizen wel weg zullen we maar denken. Verder hebben we tijdens het eten een ritueel om minstens 1 keer per maaltijd op de stoelen te gaan staan. Dan zit er ergens een grote hagedis of soms zelfs een slang. Best schrikken voor ons, maar hier worden we soms aangekeken; wat nu weer?

Dinsdag heb ik een hele gezellige dag gehad in Accra. Ik ben Megan namelijk gaan opzoeken! Megan was hier om haar familie te bezoeken en had ook nog een dagje over voor mij. Ik ben eerst naar het huis van haar oma geweest en vanaf daar hadden we een prive taxi. Dat had de mama van Megan even heel top geregeld. Als eerste hebben we pepernoten gegeten! Jammieeee dat was lekker en vervolgens zijn we naar een art centre geweest. Vanaf daar werden we naar een mega leuke plek gebracht namelijk naar kokrobite beach met een zwembad. Na een chille middag hebben we onze dag afgesloten met pizza. Zeer geslaagd en lekker genoten. Voor ik terug kwam duurde het even want het was dinsdag en dat betekend marktdag en het was zeer druk. Gelukkig werd ik goed geholpen, not. Dus moest ik mezelf even letterlijk een trotro in duwen. In de trotro maakte iedereen zich heel druk om mij, want waar ging ik heen?? Gelukkig werd ik in Kasoa (waar ik over moest stappen) wel weer heel goed geholpen. Ik werd in de goede trotro gezet en tijdens de rit bleek dat mijn rit al betaald was. Erg vreemd aangezien ik meestal degene ben die voor andere moet betalen of veelte veel betaal, omdat ik de witte ben.

Toen Ilse en ik woensdag middag terug naar school liepen om les te gaan geven, kwamen we al allemaal kindjes van school tegen die naar huis gingen. Bleek dat de kindjes vanaf woensdagmiddag vakantie hebben. Vreemd dat mijn lerares dit niet even tegen mij had gezegd voor de pauze maar goed we besloten om een spelmiddag voor donderdag in elkaar te zetten. Vandaag hebben we in de ochtend een 5 kamp gehouden. We hadden een estafette opgebouwd en verder nog een kringspel, touwspringen en voetballen. De ochtend sloten we heel leuk af met een waterballonnen gevecht. In de middag hebben we met de vrijwilligers tomatensoep gemaakt voor alle kinderen. Dat was echt heerlijk en ik heb er ook van genoten! Bij fotos zie je de bereiding van de lekkere soep.

Wij gaan dit weekend weer een stukje reizen, namelijk naar cape three point. Jullie ook een heel fijn weekend gewenst!

Liefs Eva

Kleren uitdelen en cape coast

Heeee jullie daar!

In de afgelopen tijd zijn er 2 nieuwe vrijwilligers bij gekomen. Allebei komen ze uit Nederland (Demi en Ilse). Sarah is naar het Noorden vertrokken, dus we zijn nu met 4 Nederlanders hier! Voor de vrije tijd super gezellig, voor het Engels een stuk minder, nu we tijdens de maaltijden lekker Nederlands praten.

Vorige week heb ik samen met Hettie de kleren die ik had meegenomen uitgedeeld. Eerst de kleding verdelen in een stapel meisjes klein, meisjes groot, jongens klein, jongens groot. Vervolgens kregen alle meisjes hun kledingstuk en gingen ze het passen. Als er nog wat over was was het van: wie wil dit en dan staken degene die dat kledingstuk wouden hun vinger op. Voor de jongens waren er niet genoeg kleren, maar Hettie ging zorgen dat iedereen een nieuw kledingstuk kreeg, want de jongens die niks hadden waren flink teleurgesteld. Ik hoop dat jullie wat kledingsstukken herkennen op de foto's! Voor mij is het grappig om tijdens het wassen te denken hee dit shirt is van Jana geweest of van iemand anders. Veel kleren moeten de kinderen alleen nog even bewaren voor de kerk. Want de kinderen gaan een keer in de maand naar de kerk. Dan zien ze er tip top uit. Dit hebben we vorig weekend ook voor het eerst meegemaakt. Alle kinderen van Mums care zagen er beeldig uit! Echt waar, de jongens in pak de meisjes in een jurk/rok. Soms wat te groot, maar ach het was zo schattig. Ook hebben we net voor Sarah's vertrek nog een kip gekocht, zodat ze kuikens krijgen hier. Deze kip kregen we zo in onze handen en Sarah heeft hem super dapper (ik durfde dat niet) aan de poten naar huis gedragen. We kopen vaker spullen voor hier. Kleine dingen als luiers, creme of borstels. De kindjes bedanken je altijd super lief met; thank you, God bless you.

Het lesgeven gaat ook goed. Lekker met baby Joshua (op mijn rug! (Zie foto)) voor de klas staan en liedjes zingen is best leuk! Alleen zodra Alice weggaat ontploffen de kinderen en rennen ze hysterisch door elkaar en springen ze om mij heen. Ze weten heel goed dat wij (witte) niet slaan, dus ze luisteren dan ook bijna niet. Alice was afgelopen woensdag ziek maar wel op school. Ik heb de hele dag lesgeven, terwijl zij met haar hoofd op de tafel lag te slapen. Op het einde van de les slapen trouwens wel meer kinderen. Het is ook wel heel warm in het lokaal en daar wordt je best lui van. Het tempo ligt dan ook erg laag. Nog lager als ik dacht. Nu na 3 weken zijn we 8 bladzijdes verder in het rekenwerkboek.

Afgelopen weekend zijn we met zn 4e naar cape coast gegaan. Een zeer geslaagd weekend met leuke feesten op het strand en in de club en met lekker eten. Leuk om het Ghanese dans leven mee te maken, want dansen kunnen ze allemaal. We hebben elmina castle (gebouwd door de Nederlanders) en cape coast castle bezocht. Het zag er echt schitterend uit, maar de verhalen over de slaven die er hebben geleefd waren echt verschrikkelijk. Ze leefden met 200 slaven in 1 kamer, zonder licht, wc, bed of raam. Meer dan de helft stierf er.

Ons hotel lag aan de zee en 's ochtends zijn we zo van ons bed de zee ingerold en daarna hebben we Kakum national park bezocht. Dit was weer een jungle met van die hangbruggen, dit keer groter als Bunso. En hebben we nog een monkey forest bezocht wat wordt gerund door een Nederlandse man. We mochten zelfs de aapjes aaien! Op zondag hebben we 'smiddags nog even lekker op het strand gezeten toen er opeens een groep kinderen om geld kwam vragen. we hadden toevallig net koekjes gekocht dus hebben deze met hun gedeeld en daarna heb ik ze allemaal een ballon gegeven. Wat waren ze daar blij mee! Na een heerlijke pizza zijn we weer naar huis gegaan. Afvallen zit er hier trouwens sws niet in. Ik krijg super veel en goed eten. We ontbijten met brood en beleg (jam, smeerkaas of chocopasta) als we geluk hebben zelfs bruin brood. Ons middageten en avondeten is altijd warm. We krijgen rijst, yam (zoete aardappel), gebakken banaan, spagetti of noedels. Dit alles vaak met een rode saus met vrij weinig groenten. Als toetje krijgen we altijd of annanas of een sinaasappel. Heel prima dus!

Morgen gaan we het weeshuis van Tina bezoeken en volgend weekend gaan we alle kinderen als verrassing meenemen naar het strand!

Hier gaan we richting de zomer, wordt het al kouder in Nederland? Ik ben weer benieuwd naar jullie reacties :)

Tot het volgende berichtje maar weer!!

X

Juf Eva en Eastern Ghana

Hallo Allemaal!

Wat vloog de week voorbij zeg. Mijn eerste juf Eva dagen waren erg leuk! Ik help bij juf Alice in klas D2. Dit zijn 19 kinderen tussen de 5 en 14 jaar, maar de meeste zijn rond de 8 jaar. Iedereen noemt mij Aunti Eva in de klas, want ze zeggen ook Aunti Alice. Alice heeft uitgelegd dat het respectloos is om oudere alleen met hun naam aan te spreken. Op school zeg je dus altijd Miss Alice, maar Alice vind Miss niet leuk en heeft er Aunti van gemaakt. Alice heeft een baby van 5 maanden (Joshua) en die krijgt nog borstvoeding, dus wel zo handig dat Joshua gewoon mee naar school gaat. Ik kwam binnen en er stond nog geen stoel voor mij, dus moest Alice deze gaan halen. Voor ik het wist stond ik met Joshua in mn armen voor een klas met 19 dol enthousiaste kinderen. Samen met de klas zijn we toen de namen gaan oefenen totdat Alice terug kwam, Joshua op haar rug zetten en de les overnam (zie foto). Als Joshua slaapt roepen alle kinderen; Joshua is sleeping en dan gaat Joshua in de boks, die staat ook gewoon in de klas. We beginnen de dag met liedjes zingen, om de hersenen wakker te maken. We doen hoofd, schouder, knie en teen en nog veel meer liedjes. Ze kennen echt heeel veel liedjes. Dan begint de les. Van buiten de les leek het steeds of ze in de klas alleen maar liedjes aan het zingen waren, maar nu weet ik dat dat dat de les manier is. Hier gaat het van; hoeveel dagen heeft een week? 7. En dan zingt de hele klas; a week has 7 days: sunday, monday etc. En dat doen ze dus met alle antwoorden. Alice is een super lieve lerares! Ik hoorde van Nina (die bij de aller kleinste kindjes helpt) dat de juf een kindje met een stok op de handen had geslagen. Alice is ontzettend positief en geeft alle kinderen een high five als ze goed antwoord geven en dan klappen we met de hele klas voor elkaar. Ze zei tegen mij dat ze het belangrijk vindt dat de kinderen plezier hebben op school. Ik heb al verschillende lessen gegeven. Voor wie het zich af vraagt: ja ik geef echt les in het Engels! Als we eenmaal met de les bezig zijn gaat het best goed, maar het tempo ligt veel lager. Dit komt ook, omdat ze geen werkboeken hebben voor elk kind. Ik schrijf de oefening uit 1 werkboek over op het bord en dat moet iedereen die overschrijven, daarna kunnen we pas beginnen. Op woensdag heb ik ook nog ICT les gegeven, maar voor ik dit mocht doen moesten de kinderen weten waar ICT voor staat: information, communication, technology. En we hebben dit driekwartier herhaald en ik overdrijf niet! Steeds In-for-mation: something you are told. Eerst in koor, dan elk kind apart, dan weer in koor en ga maar door. Nou toen kwam mijn deel van de les.. De laptop uitleggen! Ik kreeg van Alice een handleiding, zodat ik vast kon kijken wat ze moesten leren. Deze handleiding bestond uit 100 pagina's over het toetsenbord, de muis en het openen van een programma. Stap 1: leg de platte kant van de muis op tafel. Stap 2: leg je hand op de muis zoals afbeelding... Erg uitgebreid dus. Ik heb de klas uitgelegd waar de muis voor is en hoe je je naam kan typen door eerst een programma te openen en waar de spatiebalk voor is. Heel interessant vonden ze dit. Natuurlijk wou iedereen meteen zijn naam typen. Op mijn eerste lesdag werd er een half uur voorstel tijd ingepland. Dit was bedoeld om mij allemaal vragen te stellen. Heel lief dat ze alles wouden weten en ook Alice was een en al oor. Ik heb zelfs moeten uitleggen hoe het vliegtuig eruit ziet, want die hadden ze alleen nog maar in de lucht gezien. Op het einde moest er ook nog even een foto worden gemaakt van mij samen met Joshua, want ik ben toch echt zijn eerste white experience! Ook heeft Alice mij gevraagd of ik de klas een liedje wil aanleren, zodat ze mij herinneren als ik weg ben. Tot nu toe heb ik het refrein van bewegen is gezond vertaald (thanks to sop b) en aangeleerd! Dat was een succes! 19 dol enthousiaste kinderen deden super vrolijk mee, maar we moeten nog wel wat oefenen!

De kleren die ik heb gegeven, hebben ze nog niet afgegeven, omdat ik vrijdag een tripje heb gemaakt en er dus niet was. Dit weekend hebben Nina en ik namelijk Eastern Ghana ontdekt (zie fotos). We zijn met de trotro (openbaar vervoer van hier) naar Nkawkaw (spreek uit als kokko) gegaan. Dit was al een hele belevenis opzich. Een trotro is een klein busje en die vertrekt als alle plaatsen bezet zijn. Dit betekend dat we 1x een uur hebben gewacht voor die vertrok, maar de andere keer waren we altijd de laatste en hadden we erg geluk. De trotro is niet vol, dat is die nooit.. Onderweg hangt er 1 persoon uit het raam en roept de plek waar we heen gaan. Als iemand daar heen wil stoppen we en propt de persoon zich erbij. Hoe meer zielen hoe meer moneys zullen ze wel denken.. Soms zit je bij elkaar op schoot of blijft de schuifdeur open en hangt er een peroon uit de deur. Wel zijn ze allemaal heel behulpzaam voor obroni's. Ze willen je allemaal helpen en brengen je persoonlijk naar de trotro waar je heen moet. Ze toeteren hier ook allemaal. Ze toeteren van ga opzij, ik kom eraan, voor hoi, ze toeteren als ze een bocht door gaan zodat de andere kant weet dat je eraan komt want ze halen gewoon in op elk moment. Bebouwdekom 50 doen ze niet aan. Nee ze scheuren echt overal kei hard en Rechtsrijden is de regel maar door alle gaten is het meer zigzag over de weg en om het nog wat enger te maken nemen ze ook nog gewoon de telefoon op. Maar na deze heavy rit kwamen we aan bij de Boti Falls. Super mooie waterval waar we heerlijk in hebben gezwommen. Vervolgens zijn we naar een uitzichtspunt geklommen, ook super mooi. De volgende dag hebben we een hele lokale dag gehad. Eerst hebben we Bunso bezocht. Een natuurpark met hangbruggen. In Nederland zouden we het zeer discriminerend opvatten, maar hier verschillen de prijzen tussen een witte en een blanke. De prijslijst links is voor een Ghanees (5 Cedi) en rechts is voor een buitenlander (30 Cedi ongeveer 7 euro). Na dit junglebos hebben we een cacaoplantage bezocht en kregen een super fijne gids die ons alles heeft uitgelegd en heeft laten proeven. De gedroogde cacao heb ik meegemomen, ik hoop dat het over 3 maanden nog goed is, want het is hele pure chocolade (iets voor jou pap). Na de plantage hebben we een man bezocht die uit stenen een armband maakt. Ook hier mochten we helpen. Op zondag hebben we het weekend afgesloten bij Afram Plains. Een oversteek over het volta meer met een leuk vissersbootje. We kwamen terecht in een drop gemaakt van klei. En om het weekend af te sluiten hebben we heerlijk pizza gegeten in Accra nadat we een super leuke markt hadden bezocht. We hadden ook pizzas gekocht om mee te nemen voor de kinderen. Die hebben we maandag uitgedeeld en dat vinden ze natuurlijk super lekker.

Na dit leuke weekend was ik ook weer heel blij om weer terug in Senya te zijn, vooral omdat we in het pikkendonker verdwaald waren in de bush bush! Nina en ik zeiden heel zelfverzekerd de weg tegen de taxichauffeur, maar tegen elkaar zeiden we ik heb geen idee waar we zijn. Na een paar keer te hebben omgedraaid zijn we de taxi maar uitgestapt. Daar stonden we dan in het pikken donker, Nina te lachen, ik vond het wat minder komisch aangezien aangezien ik ons al in 10 sloten te gelijk zag liggen. Gelukkig kwam er een man naar ons toe en die heeft ons heel netjes met een zaklamp naar mums care gebracht. Wat blij dat we weer thuis waren en al die vrolijke kinderen weer te zien en te knuffelen!

Tot de volgende keer!

x